چهارشنبه, 24 مهر 1398 00:00
کوک آرزوهای کودکی
مادرِ چند تا بچه بود و از همسری که سال‌هاست هیچ اثری ازش نیست گله می‌کرد. در کارنامه‌ی بچه‌هاش تعداد نمره‌های ۲۰ بیشتر از ۱۸ و ۱۹ بود. حالا یکی از دخترهاش عاشق خیاطی بود و می‌خواست بره هنرستان و به دلیل افغانستانی بودن این اجازه رو بهش نمی‌دادن.
مسیر ساده نبود، اما طبق معمول کوتاه نیومدیم. بین راه فهمیدیم یکی دیگه از دوستای دختر هم دقیقاََ همین مشکل رو داره. بالاخره تونستیم با تهیه‌ی یک دستگاه چرخ خیاطی برای هنرستان و پی‌گیری دوستان عزیزمون در آموزش و پرورش ورامین این دو تا دلبندمون رو به آرزوشون نزدیک‌تر کنیم.
دیروز همون مادر رو دیدم، حالش بهتر بود و انگار امیدی که داشت از بین می‌رفت دوباره زنده شده بود.
سپاسگزاریم از جناب آقای فراتی، معاون محترم آموزش متوسطه‌ی آموزش و پرورش ورامین، آقایان اردستانی، فیروزی و تاجیک، کادر مدیریتِ فنی‌و‌حرفه‌ای و کارودانش بابت زحمات و سفارش‌های متعدد به مدیر مدرسه و جناب آقای لاری، معاونت محترمِ آموزشِ ابتدایی ورامین.
